Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Od 1 października 2019 r. wejdzie w życie ustawa o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

WARUNKI: Świadczenie adresowane jest wyłącznie do osób, które ukończyły 18 lat i są niezdolne do samodzielnej egzystencji oraz, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub gdy łączna wysokość tych świadczeń brutto nie przekroczy 1600 zł.

DOKUMENTY: Potwierdzeniem niezdolności do samodzielnej egzystencji jest ważne w dniu składania wniosku orzeczenie lekarza orzecznika/komisji lekarskiej ZUS (w tym również wydane przed 1 września 1997 r. orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów, wydane przez komisję lekarską ds. inwalidztwa i zatrudnienia) lub orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Świadczenie uzupełniające będzie przyznawane wyłącznie na wniosek złożony zarówno przez osobę uprawnioną, tj. osobę ubiegającą się o świadczenie, jak i przez przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (w tym przypadku konieczne będzie posiadanie pełnomocnictwa). Osoby, które nie posiadają ważnego orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji muszą  dołączyć do wniosku zaświadczenie o stanie zdrowia OL-9 (wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku) oraz informację o miejscach leczenia OL-9A, a ponadto jeśli posiadają – dokumentację medyczną lub inne dokumenty, które mogą mieć znaczenie dla wydania orzeczenia, np. kartę badania profilaktycznego.

WYSOKOŚĆ: Osobom, które nie są uprawnione do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (np. świadczenia emerytalno-rentowe wypłacane przez ZUS, KRUS, inne organy emerytalno-rentowe, zasiłki stałe) lub gdy łączna wysokość tych świadczeń nie przekracza brutto 1100 zł – świadczenie uzupełniające zostanie przyznane w wysokości 500 zł miesięcznie. Natomiast osobom, których łączna wysokość ww. świadczeń przekracza 1100 zł, ale nie przekracza 1600 zł – wysokość świadczenia uzupełniającego zostanie obliczona jako różnica pomiędzy kwotą 1600 zł i łączną kwotą przysługujących świadczeń.

Pytania i odpowiedzi (ze strony-http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/831313 )

Komu i w jakiej kwocie przysługiwać będzie świadczenie ?

Krzysztof Michałkiewicz, Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych: Świadczenie uzupełniające przysługiwać będzie osobom pełnoletnim, których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona określonym w ustawie orzeczeniem. Będzie to kwota do 500 złotych miesięcznie, przy czym łączna kwota tego świadczenia i świadczeń finansowanych ze środków publicznych nie może przekroczyć 1600 złotych. W związku z tym osoby, które pobierają w chwili obecnej świadczenia nieznacznie przekraczające wysokość renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (obecnie wynosi ona 1100 zł), będą również miały możliwość ubiegać się o przyznanie świadczenia uzupełniającego. Warto zaznaczyć, że do wspomnianej kwoty 1600 zł nie wliczają się m.in. ewentualne dochody z pracy, zasiłek pielęgnacyjny, alimenty czy renta rodzinna.

Jakie orzeczenie będzie wymagane?

Potrzebne będzie jedno z wymienionych w ustawie orzeczeń: o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji, o niezdolności do samodzielnej egzystencji, o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i samodzielnej egzystencji albo o całkowitej niezdolności do służby i samodzielnej egzystencji.

Gdzie przyjmowane będą wnioski o przyznanie świadczenia?

Wniosek  o świadczenie uzupełniające będzie trzeba złożyć do organu wypłacającego świadczenia emerytalno-rentowe, a w przypadku osób nieposiadających prawa do świadczeń finansowanych ze środków publicznych lub mających prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej – konkretnie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Kiedy będzie można złożyć wniosek?

Ustawa wejdzie w życie 1 października br. Od tego dnia możliwe będzie składanie wniosków. Świadczenie przysługiwać będzie od miesiąca, w którym zostały spełnione warunki wymagane do jego przyznania, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

Czy świadczenie będzie opodatkowane?

Świadczenie uzupełniające jest w kwocie brutto, ale organ wypłacający nie będzie mógł np. dokonywać potrąceń i egzekucji. Świadczenie nie będzie też wliczać się do dochodów – m.in. przy ustalaniu prawa do dodatku mieszkaniowego, świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej itd. Kwota świadczenia nie będzie też zaliczana do dochodów, będących podstawą odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Czy osoby posiadające rentę socjalną, a więc także orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy, powinny wystąpić ponownie o ustalenie całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji? Czy mogą wystąpić wyłącznie o stwierdzenie, że są niezdolne do samodzielnej egzystencji?

Osoby obecnie pobierające rentę socjalną, które nie posiadają orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji będą musiały wystąpić tylko o stwierdzenie takiej niezdolności.

Czy osoby posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności z powiatowego lub miejskiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności powinny wystąpić o orzeczenie do całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji, czy tylko o orzeczenie stwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji?

Analogicznie do poprzedniego pytania – osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności będą musiały wystąpić do ZUS tylko o orzeczenie potwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji.

Czy osobom, które posiadają orzeczenia wydane przed 1997 r. przez Komisję Lekarską ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia, zaliczającym się do pierwszej grupy inwalidztwa, będzie przysługiwało świadczenie uzupełniające?

W tym przypadku mamy do czynienia z kwestią praw nabytych i jeśli orzeczenie jest wydane na czas nieograniczony, to powinno być honorowane. Zatem osoby z takimi orzeczeniami powinny otrzymać świadczenie bez ponownego orzekania się o całkowitej niezdolności do pracy i o niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Czy osoby po 75. roku życia otrzymujące dodatek pielęgnacyjny będą musiały orzec się  o niezdolności do samodzielnej egzystencji, aby otrzymać świadczenie uzupełniające?

Tak, osoby po 75. roku życia będą musiały orzec się o niezdolności do samodzielnej egzystencji. Przewiduje się jednak daleko idące ułatwienie – osoba, która dziś nie ma orzeczenia o niesamodzielności, a ma np. problemy z poruszaniem się, będzie mogła być orzeczona przez lekarza orzecznika w miejscu swojego zamieszkania.